تا پیش از سال 1971، کشور پرتغال برای دههها عاری از از بیماری وبا بود، اما در این سال با گزارش چندین مورد ابتلا به وبا، راحتی خیال رخت بست و این کشور با شیوع این بیماری درگیر شد. شیوه مقابله با این شیوع به گونهای بود که در گزارشهای سال 1972 و 1973 موردی از ابتلا به وبا وجود نداشت.
در سال 1974 کارشناسان CDC برای ارزیابی اپیدمیولوژیکی شیوع وبا در پرتغال عازم این کشور میشوند تا عملکرد و گزارشات این کشور را راستیآزمایی و در صورت وجود نقصانی در گذشته، آن را ترمیم و از بروز یک شیوع دیگر جلوگیری کنند.
کارشناسان CDC با هدف تعیین منشا و شیوه گسترش وبا تلاش کردند شیوه کنترل وبا در پرتغال را به عنوان یک مدل برای شناسایی و کنترل این بیماری در جهان معرفی کنند. کارشناسان CDC ضمن تهیه فهرست مبتلایان به وبا، انجام مصاحبه با آنها و افراد نزدیک و در ارتباط با آنها، اقدام به گردآوری دادههای زمانی و مکانی مبتلایان به وبا به منظور شناسایی محل ابتلا و مکانهای اولیه آلوده و نیز شیوه انتقال و گسترش وبا در مکانهای مختلف پرتغال کردند.
یافتههای کارشناسان CDC بیانگر آن بود که چشمههای آب، استخرهای موجود در این چشمهها و نیز آبهای آشامیدنی بستهبندی شده از این چشمهها، آلوده به V. cholerae O-group 1 biotype El بوده و منشا ابتلای افراد به بیماری و گسترش آن است. آلودگیهای آبی سبب آلودگی مواد غذایی و بروز اپیدمیهای بعدی شدهاند. در این میان نقش وسایل نقلیه در بروز و گسترش بیماری به واسطه تردد در مسیرهای مختلف و ایجاد سردرگمی در تحلیل دادههای محلی چشمگیر بود.
متن کامل گزارش «10 سنت برای وبا» را اینجا بخوانید.